GÖRÜNCE SAKALINI "DUR!" DEDİM, ÇEKTİM FOTOĞRAFINI

(Hayrullahname'den)

Şimdi bu başlığın altını okuyanlar "Bu 'Hayrullahname' de nereden çıktı?" diyecekler. Hayrullah Yılmaz benim esin kaynağım. Böyle olmasında en önemli etken de onun engin hoşgörüsü. Onunla ilgili birkaç yazı yazdım, birini daha önce okumayanlar biraz gülümsesinler diye yine paylaşıyorum. Bu yazıların devamı da geleceğine göre bu adı vermem gayet doğal(!).

"Oğlum beni rezil ettin." dese de ben onu rezil değil vezir ettim. Yani dar bir çevrede de olsa ünlü oldu artık. Dedemi arkadaşlarıma çok anlatırım, bir yazımda da anlattım. Arkadaşlardan biri aksilik yapar ya olur olmaz yere küserse "Aynı dedeme çekmişsin." derim ve sonra dedemin huylarını anlatırım.

İşte bizim Hayrullah da benim yazı konularımdan biri. Sizleri biraz olsun gülümsetebilmek için bu yazılarda onu anlatıyorum.

Hayrullah da sizler de sağlıkla kalın.

***

(Hayrullah Yılmaz'a)

“Sen çok uğraşıyorsun bu Hayrullah’la!” diyor arkadaşlar

Ne yaptım uğraştım da

“İnsanın arkadaşı olmalı” dedim

Hep övdüm

Yaşadığı komiklikleri anlattım

Kötü mü ettim

Eşini dostunu, arkadaşları az da olsa gülümsettim

Haydi siz siz olun da şu fotoğrafı görünce yazmayın

Oturmuş pencere kenarına

Gülümsüyor bana

Dayanamadım

Dedim “Çekeyim bu sevimli adamın fotoğrafını

Anlatayım şu güzel yüzü hem de sakalını”

Ne yalan söyleyeyim sakal da yakışmış

Yüzde ne kadar çukur varsa kapatmış

Ne zaman ki bu sakal uzadı

Bizimki “Ben, Cengiz Han’ın torunuyum.” diye övünmeye başladı

Nereye gidecek olsam kendi başıma

Yanıma arkadaş ararım

Hemen Hayrullah gelir aklıma

Resmini çizdiğim okuldaşım bir ağabeyimiz

Geçenlerde davet etti beni Ankara-Siteler'deki işyerine

“Çay, kahve içelim, sohbet edelim.” dedi

Yalnız gider miyim

Hemen haber verdim

Hayrullah'la birlikte gittik

Güler yüzle, ilgiyle karşılandık

Ne yapar okuldaşlar bir araya gelince

Okuldan, arkadaşlardan söz ettik

Haa! Az kalsın unutuyordum

Varınca arkadaşın yerine

İlk karşılaşıp girerken içeriye

Muzipliğim tuttu benim

Tanıştırdım onları

“Hocam…” dedim, “bu arkadaş Moğolistanlı”

Şöyle bir baktı Hayro'ya Faik Bey

“Memnun oldum.” dedi, inandı

Nasıl inanmasın

Gözler çekik, sakal tam keçi sakalı

Ne yapayım, ara sıra takılıyorum arkadaşıma

Hiç alınmaz şakalarıma

Haydi bir de yazayım içimden geçeni

O, dünyanın bir güzel insanı

Boşuna söylememiştim daha önce

“İNSANIN BÖYLE ARKADAŞI OLMALI”

................................................................................

Numan Kurt
10 Şubat 2019