(Üç saatlik özgürlükte)
***
Üç saatlik özgürlükte
“Yürüyelim biraz, açılsın ayaklarımız.
Yüzümüz güneş görsün
Bu gidişle evde oturdukça daha da bozulacak sağlığımız”
Dedik
Ve saat onu vurunca
Güneş gökte bir bahar günündeki gibi parlarken aralık ayında
Altınkum'da
Sahildeydik
Deniz; üstündeki bulutsuz, mavi gökyüzü durgunluğunda
Bir koca yazın yorgunluğunu atmış üzerinden
Temizlemiş kendini
Mavi bir çarşaf duruluğunda
Yürüdük sahilde
Kepenkleri inmiş ya da müşterisiz dükkanların önünde
Bir aşağı bir yukarı gidip gelirken
Rastladıklarımız
Hepsi bizim gibiydiler
Altmış beş yaşın üstünde
Gülmeyi unutmuşlar
Yüzlerinde alışamadıkları maske
Gözlerinde umutsuzluk
“Nedir bu başımıza gelenler?” dercesine
O temiz sahilde yürürken
Ne de çabuk geçti bize verilen süre
Yöneldik sahil çıkışındaki sokağa
Anlamsız yürürken sağa sola
Gözüm takıldı duvardan çıkmış ağaca
“Bu da neyin nesi?” dedim kendi kendime
Çektim fotoğrafını
Baktım uzun uzun
“Nasıl çıkar taş duvardan bu ağaç?” derken
Gördüm, anladım ki
Kökünü vermişti duvar içindeki toprağa
Bozsa da doğallığını yanı başındaki sokak lambası
Fotoğrafını çektikten sonra
Dedim: “Anlatayım duvarı delip çıkan bu ilginç ağacı”
***
“Biraz da deniz seyredelim.” diye çıktık Barış Parkı'na
Durgun, masmavi deniz
Ve yaşlı insanlar
Kimi oturmuştu banklara
Kimi ayakta
Güneş gülümserken gökyüzünde
Gülmeyen yüzler
“Aşı geliyormuş yakında”
“Siz yaptıracak mısınız, güveniyor musunuz o aşılara?”
“Başka çaremiz mi var?
İşte böyle karşıdan karşıya söylenen sözler
***
İnsanlar mutsuz
Hayallerinde bile yeri olmayan bu maskeli günleri yaşarken
Ama öyle rahat ve mutlu ki
O beyaz köpek
Barış Parkı'nın içinde
Bir gölgeye uzanmış
“Bana ne sizin koronanızdan, korkunuzdan
Karnım doysun, şöyle de bir gölge olsun.” dercesine
Kapatmış gözlerini
Yatarken
...............................................
Numan Kurt
3 Aralık 2020
