Hepiniz televizyon seyrediyorsunuz. “Yandaş” diye adlandırılan kanalları dinlerseniz memleket güllük gülistanlık, her alanda uçuşa geçmişiz. Sayıları az da olsa diğer kanalları dinlerseniz bırakın uçmayı ülkede her alanda bir kokuşmuşluk var.
Bu arada “Bırak kardeşim böyle ortaya sözleri de sen ne düşünüyorsun?” derseniz, bence de işler hiç iyiye gitmiyor. Burada uzun uzun siyasi, ekonomik yorumlar yapacak değilim. O konularda yorum yapacak yetkinlikte de görmüyorum kendimi. "Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz." sözüne de değer veririm. “Görünen köy kılavuz istemez.” sözüne bağlı kalarak, bu ülkede yaşayan emekli bir vatandaş olarak “Uzaya gideceğiz.” sözünün çağrıştırdığı düşüncelerle biraz “kara mizah” yapayım dedim. “Kara mizah” derken yazdıklarım bu tanıma ne denli uygun olur bilmiyorum; ama biraz gülümsetip biraz düşündürebilirsem ne mutlu bana.
Yazdığım dizeler "ironik, alaycı eleştirel bakış" içeren bir şiiri oluşturuyor."Şiiri" derken yanlış anlaşılmasın, mecaz yüklü, imgeli simgeli, duyguların, düşüncelerin sembollerle anlatıldığı şiirler yazabilen biri değilim.
Benim yazdıklarım bir bakıma "şiirsel öykü" diye adlandırılabilir. Edebiyatımızda "manzum hikâye" denen bir şiir türü var. Bunun güzel örneklerini Tevfik Fikret ve Mehmet Akif'te görürüz. Manzume içinde ölçülü, uyaklı dizelerle bir öykü anlatırlar.
Tevfik Fikret'in "Balıkçılar", Mehmet Akif'in "Seyfi Baba" şiirleri bunun güzel örnekleridir.
Bu büyük şairlerin yanında kendimden söz etmek haddim değil; ama ben de kendimce şiirde dizelerle yaşanılanları, bir öyküyü anlatmaya çalıştığım için böyle bir açıklamaya gerek duydum. "Uydur uydur söyle" sıradanlığından uzaklaşma çabası içinde, serbest biçimde, uyak ahengini sağlamaya çalışarak yazdım bu dizeleri.
***
Duydunuz mu, gözünüz aydın
Hepimize müjdeler olsun
Uzaya gidiyoruz uzaya
Şu iki sözü sakın bundan sonra ağzınıza almayın
“Eller Ay'a, biz yaya”
Ve de
“Ayranı yok içmeye, faytonla gider s......a”
Niye derseniz
Bu memleket ehil ellerde
Her alanda başladı uçmaya
Açlıkmış, salgınmış, işsizlikmiş
Bakkalı, manavı, berberi, kahvecisi
Daha bilmem nesi bitikmiş
Doğru değil bunlar, hepsi yalan
Bozgunculuk yapmayın
Hemen yapıştırırlar size o dillerinden düşmeyen yaftaları
Aman ha aman
Ülke bolluk içinde, hazine para dolu
Bırakın şu her şeye muhalif olmayı
Yakında dolmuş seferleri başlayacak uzaya
Şimdiden ayırtın yerinizi
Niye zehir ediyorsunuz şu kısacık hayatı kendinize
“Yaşa, var ol!” diye alkışlayın
Budur mutlu olmanın yolu
Bir Beden Eğitimi öğretmeni
Şu anda ne işi var ne de evi
Sığınmış kaynanasının daracık evine
İki çocuk bir de eşi
Tek gelir kaynana maaşı, iki bin lira
Konuştu uzatılan mikrofona
“Her istediğini almak isterdim üç yaşındaki oğlumun
Şimdi ne isterse 'Yok!' diyorum
İşsizlik canıma tak dedi, kalmadı gururum, onurum”
İki üniversite bitirmiş eşi
Üçüncüsünü okuyormuş şimdi
O da dedi ki çaresiz
“Bir umut, belki böyle birkaç okul bitirirsem
Bulurum işi”
A aaa şunların derdine bak
Böyle sızlanmak da neyin nesi
Şükret haline
Otur oturduğun yerde
Neyine yetmez kaynana maaşı, kaynana evi
İşte bir haber, bir görüntü daha
Orada da pazardan atılmış, çürük meyveleri toplayan
Bir kadın
Karnını doyuracak
Artık, atılmış yiyecekler arar
Aman kardeşim, sakın halinden yakınma
Daha ne çürükmüş çarıkmış aldırma
Beş beş para saymıyorsun(!) ya
Adam çıkmış diyor ki:
"Bu memlekette her kapıda bir iki araba var"
Saymakla bitmez sorunlar
Ekonomide, eğitimde, sağlıkta
Bir de hiç bitmeyen, kanayan yara
Terör belası var başımızda
İşte böyle, dinlerseniz haberleri pek çok tv kanalında
Bunları duyarsınız “Uçuyoruz, uçuyoruz!” sesleri arasında
Ben de dinledim haberleri
Yandaş olmayan bir kanalda
Bir ülkeyi uçuranları düşündüm
Bir de şimdi dinlediklerimi
Şaştım kaldım
Ben bu ülkede mi yaşıyorum; yoksa çıktım mı uzaya
Hangi birini anlatayım
“Uzaya gidiyoruz!” müjdesini duyunca
Bunlar geldi aklıma
Bilimden, teknikten, akıldan yanayım
Çözün bu güzel ülkenin sorunlarını
Uzaya yolculuk başlarken
Ben de sizi alkışlayayım
................................................
Numan Kurt
