YALNIZ BİZ DEĞİLİZ MUTSUZ OLAN

"Gördüm kumsalda aç serçeleri
İster şiir deyin ister başka bir şey
Yazdım ak kağıda içimden gelen dizeleri"

***
Güneş bütün kızgınlığı ile yukarıda
Salıyor ateşini kumlar üstüne
Pineklerken şemsiyenin gölgesinde
Baktım
Sekiz on serçe
Hepsi ürkek, korkak
Bir indirip bir kaldırarak kafalarını
Beliriyorlar
Ayak yakan kumun üstünde
Aç kalmışlar belli
Mutsuzlukları anlaşılıyor ötüşlerinde

Sesi kesilmezdi hiç satıcıların
Arasından geçerek kumlara yayılmış insanların
Bağırırlardı
“Simitçiii, gevrek, çıtır çıtır!”
“Sucu, buz gibi!”
“Çay, neskafe, sıcak sıcak!”
Yok artık onlar
O minicik serçeler bulabilmek için simit kırıntılarını
Boşuna dolanıyorlar

Atıyorum küçük küçük ekmek parçalarını
Hepsi birden üşüşüyorlar
Alıp hemen kaçıyor oradan
Onca serçenin içinden hızlı, çevik olanı

Oysa nasıl da mutlulardı geçen yıl
Onların baklavası böreğiydi simit kırıntıları
Yanımızdan, burnumuzun dibinden ayrılmıyordu
O minicik, ürkek, sevimli serçeler

Öyle değişti ki günlük yaşantımız
Kaygıyla bakar olduk birbirimize
“Bak şunlar bize yakın duruyor”
“Ne rahat bunlar, maske bile takmamışlar”
“Böyle oldukça bu insanlar
Sonu gelmez bu belanın”
Bunlar gün içinde ağzımızdan düşmeyen laflar
Hele gençlerin hiç umurunda değil
Onlara göre
Ölen ölür bize kalsın sağlar

Her şey öyle bağlı ki birbirine
Günlük yaşam içinde
Yalnız insan mı ya da o kumsaldaki serçeler mi
Bu salgından etkilenen
Hangi birini sayayım
Hasret kaldık dostlarla, arkadaşlarla söyleşiye
Kafeler, lokantalar bomboş
Demir atmış iskeleye
Mavi yolculuğa her gün çıkan tekneler

Hepsi bir yana
İnsanı asıl yürekten yaralayan
Ekmek teknesinden olan
Her gün daha da çoğalan
Umarsız, biçare işsizler

İşte benim aklıma bunlar geldi
Ekmek kırıntısına atlayan serçeleri görünce
Umarım bu ilgisizliğin hesabını sorar
İşini, ekmeğini kaybeden bunca insan
Şu zamanda
İlgisiz işlerle uğraşan ilgililerden
Günü gelince
.................................................
Numan Kurt
16 Temmuz 2020