İKİ FOTOĞRAFTA DÖRT KİŞİ

" Fotoğraflar siyah beyazdı

Ama hayat daha mı güzeldi eskiden"

Evdeki iki albümde, yıllar öncesinden, renkli fotoğrafların bilinmediği dönemden kalma siyah beyaz fotoğraflar var. Bu fotoğraflara baktıkça o yıllarda yaşadıklarımıza dönerim. Sanki canlıdır bu fotoğraflar. Beni, çekildikleri, ak kağıt üzerine yerleştikleri yıllara götürürler.

Bakarım o fotoğraflara, yazarım duygularımı, o yıllarda yaşadıklarımı. Onlar tanıklık ederler bana.

“Bir siyah- beyaz kare içinde, hepsi hepsi bir hatıra işte “ demiş şiirinin bir dizesinde Birhan Keskin.

“Siyah-beyaz, bir fotoğrafın şiirsel şeklidir.” diye tanımlamış o fotoğrafları “görsel şair” adını alan Larry Towel.

Yıllar içinde unutmadığmız pek çok kişi, olay varsa bu fotoğraflara zaman zaman baktığımız içindir. Öğretmen okulunun son sınıfında, 6A sınıfında, kırk iki arkadaştık. Bugün hepsini hatırlayıp tek tek sayabiliyorsam sebebi o yıl düzenlenen ve siyah -beyaz fotoğraflarımızdan oluşan sınıf tablosu fotoğrafıdır.

İşte bu siyah-beyaz fotoğraflardan birindeki arkadaşlarımla kırk sekiz yıl sonra yine aynı fotoğrafı; ama bu sefer renkli olarak çektirmemiz bana aşağıdaki dizeleri yazdırdı.

***

İki fotoğraf

İlk fotoğrafta dört kişi

Zihni, Numan, Ahmet ve Ali

Kırşehir Erkek İlköğretmen Okulu platformunda

Yıl bin dokuz yüz altmış dokuz

Hangi ay, yok aklımda

Biz

Ayakkabıları boyasız

İkisi devletin bize verdiği ince, siyah pardesülü dört genç

Veda fotoğrafı çektirmişiz

Ahmet sürüldü diye Diyarbakır’a

İyi de etmişiz

O fotoğraf da bize kaldı yıllar öncesinden bir hatıra

İkinci fotoğraf mı

Şaşırmayın yine aynı kişiler

Ama biz şaşırmışız aynı sırada durmayı

Ahmet, Numan, Zihni, Ali sırasıyla durmuşuz

Okulun önünde ilk fotoğraftaki

On sekiz yaşındaki gençler

Şimdi yetmişinde yaşlılar olmuşuz

Kim gördüyse bu iki fotoğrafı

Şaşkınlık içinde dediler ki

“Az görülür tesadüfün böylesi”

Fotoğraftaki kişiler ve başka arkadaşlar

Tam kırk sekiz yıl sonra

18 Mayıs 2017’de buluştuk

Kırşehir Coşkuntuna otelde

O güzel insan

Öner’in gayretiyle

Tadına doyamadık yıllarca sonra buluşmanın

Sözün sohbetin

İki gün

Gezdik, hasret giderdik Kırşehir’de

Nereden mi aklıma geldi bu fotoğraflar

Bizim Ali Yılmaz, ilk fotoğrafla geziyordu

Arkadaşlara arasında

“Bunları tanıyabildiniz mi?” diyordu

Bir baktım o solmuş fotoğrafa bir de fotoğraftaki arkadaşlara

Hepimiz buradayız

Dedim ki heyecanla

“Bakın, bu fırsat kaçmaz

Çektirelim aynı fotoğrafı aynı kişiler

Yetmişlik dedeler

Kırk sekiz yıl sonra"

Bu kez sıralandık otelin platformuna

Solmuş fotoğrafı yeniledik

Şaşırsak da sıralamayı

“Daha nice yıllar sağlıkla yaşayalım arkadaşlar!

Ömrümüz oldukça yine görüşelim." dedik

.....................................................................

Numan Kurt

14 Kasım 2017

************************************

ELLİ YIL ÖNCE, ELLİ YIL SONRA

Bakıp bakıp da şu fotoğrafa
Desin ki Ali
Cahit Sıtkı'nın Otuz Beş Yaş şiirinde dediği gibi
"Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim
Nerde o günler, o şevk, o heyecan
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan"

O şevk, o heyecan duruyor Ali'de
Arada sınırı geçse de
Hep güleryüzlü, şakacı, esprili görünse de
Hüzün de eksik olmaz yüreğinde

Bazen dövüşsek de
Küsmeyiz birbirimize
Görünce okulun ilk yıllarında çekilen bu siyah beyaz fotoğrafı
Birkaç dize yazmak istedim
Selam olsun
O çocuk görünümlü yıllarından
Bugünkü ak saçlı Ali'ye
..........................................
Numan Kurt