.jpg)
(Sevgili yeğenim Uğur Selçuk Kurt'a)
Nasıl da mutluydum resmini çizerken
“Selçuk, sürprizleri sever.” dedim kendi kendime
Resim de, huyu güzel kendi güzel yeğenim gibi
Sanki ben çizmemiştim kara kalemle
Kendiliğinden düşmüştü ak kağıt üstüne
Söz ediyordum
Köyümden, köyümün insanlarından
Çocukluk, gençlik anılarımdan
Geçmişin kokusu geliyordu sanki
Yazılarımdan
Sevgili yeğenim
Ailemin gözbebeği yeğenim
Bir gün dedi ki bana
“Hep geçmişi anlatıyorsun
Biraz da torunları anlat amca!”
Anlattım ben de o dünya tatlılarını
Birkaç yazımda
Nereden bilebilirdik
O zamansız, o zalim ölümün sana da geleceğini
Oğlun için, eşin ve kendin için güzel hayaller kurarken
Tüm sevenlerini böyle boynu bükük
Anneni, babanı hiç dinmeyen gözyaşlarıyla bırakıp gideceğini
Gözyaşlarıyla uğurladılar seni sevenler
Bir duyabilsen senin için neler neler söylediler
Yardımseverliğin, cana yakınlığın, duygusallığın
Hangi birini anlatayım
Erken göçtün bu dünyadan ama
Herkesin dilinde
Senin o eşsiz insanlığın
Zaman geçer, acılar, üzüntüler küllenir
Ama küllenmez “evlat acısı”
Her sabah kalktıklarında annen baban
İlk sözleri “Selçuk bu saatlerde gelirdi, çayımızı yapar, ekmeğimizi alırdı” diyorlar
Gördüm ki hiç dinmeyecek onların yürek sızısı
Ablaların Leyla, Ayla
O yiğit kardeşin Atila
Eşin Tülay, oğlun Umur
Acılarını gözyaşlarıyla yaşarken
Görevlerini eksiksiz yaptılar
Mekanında rahat uyu
Gözün arkada kalmasın
Seni toprağa değil kalplerine gömerek uğurladılar
...........................
Numan Kurt
3 Haziran 2022
