BİR DEĞİŞİK AĞIT

(Yakınlarıma)

Bilmem ki ne düşünüp ne desem

Ne yazıp ne söylesem

Aylardır her sabah bilgisayarın başında

Elimde senden hatıra tespih

Ne varsa geçmişe dair

Bir bir hepsini

Dizelerle kağıda döksem

Her telefonda "Ben iyiyim, ilaçlarımı alıyorum" diyen sesi

Nereden bilirdik ölümün

Ensesindeymiş hep nefesi

Hani ne diyor şair

Herkesin ezberinde olan dizesinde:

"Her ölüm erken ölümdür."

O da bize acı sürpriz yaptı

Bir ekim gecesinde

Umutla bekledik hastahane kapısında

İyileşecek, torunlarını sevecekti daha

Birden "Babam! Babam!" çığlığı

Sevgili yeğenim Alper'in

Senin acınla yandı, ağladı

Sevdiklerin

Der ki Yunus Emre bir dörtlüğünde:

"Bir garip ölmüş diyeler

Üç gün sonra duyalar

Soğuk su ile yuyalar

Şöyle garip bencileyin"

Öldükten sonrasını

Ne kadar alçakgönüllü anlatıştır bu

Ama seni sevenler

Senin sevdiklerin hiç yalnız bırakmadılar

Hatıralarınla dolup taştı günlerce evin

Şimdi çocukluk, gençlik, okul yıllarımızla

Anıyorum seni

Hani yaşlarımız da yakın ya

Her ne kadar üç yaş büyük olsan da

Benden zayıf görünüyorsun

Güreş tuttuğumuz o fotoğrafında

Kendini suçlamayasın

Sevgili yeğenim Mete

"Benim yüzümden

Bana üzüldü de böyle oldu" diye

Ölüm her fani içindir

Erken de olsa

Tanrı'nın yazgısıdır bu

"Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler

Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler"

Kimse "Niye yazdın böyle?" diye kızmasın

Neye yarar

Yazılmayan, söylenmeyen duygular

Benim ağlayışım da bu

Daha anlatacak ne çok şey var

...........................................

Numan Kurt

30 Ekim 2008