Benimki kendi kendime
Bir bakıma geçmişi anma
"Nostalji" diyorlar
Geçmişten bahsederken
Niye kullanırız böyle sözcükleri bilmem ki
Tertemiz Türkçesi varken
Bu kez aşağı mahalleden başlayalım isimleri anmaya
İlk önce yolumuz uğrasın
Kürdali'nin Musa'ya
Kayseri'de hep ziyaret ederdi babamı, anamı
Minnetle anıyorum
Bu esmer, kalın sesli adamı
Hemen yanında
Karadayı namıyla Osman dedem
Çok korkarmış yılandan "Yılan!" diye bağırınca
Dörtnala kaldırırmış atını
Tarlaya giderken
Şimdi köyün yaşlılarından Saadettin amca
Onun küçükleri Cemalettin ve Mahmut Bozdağ
Birincisi ufak tefek, gözleri değişik
Sinirli mi sinirli bir adam
İkincisi köyümün ilk okuyup öğretmen olanı
Yıllarca sürdü
Köyden başka bir sülaleyle
Şimdi çocuklarına, başkalarına saçma gelen
Kavgaları
İki kişi kalmış sözünü etmediğim
Gözeller'den
Hemen kapı komşumuz Aslan Çavuş
Harmandan gelirdi sallı arabasıyla
Geriye kaykılmış şapkasıyla
Sonra hayal meyal hatırladığım
Hacı Yakup
Oğlunun adı da Yakup'muş
Köye bir gidişimde çevirdi beni
Amca oğlu Mahir'in duvar dibinde
"Ben," dedi "seni bir yerden tanıyorum ama..."
"Bak!" dedim "şu karşıdaki ev bizimdi, ben Hasan Çavuş'un oğluyum."
"Allah Allah!" dedi "Hep unuttuk birbirimizi."
Kafası beyaz bezle sarılmış bir adam
Hatun teyzemin genç yaşta ölen kocası
Kapı komşumuz
Babamın da çok sevdiği
Osman Osman'ın İlhan
İlhan amcamın kardeşi Abdullah Tekin
Minibüsüne biner, pazara giderdik
Huyuyla suyuyla
Bu esmer mi esmer adamı da
Severdik
Anlatmakla biter mi
Deveci sülalesi
Şimdi anacaklarım babamın da belesi
Hep malın, davarın peşinde Abdullah Deveci
Eli midesinden hiç inmez Derviş Deveci'nin
Çok kızardı köyün gençlerine
Evimin yakınında top oynuyorsunuz, diye köpürürdü
Çakı bıçağını çeker yürürdü
Lakabını anmayayım
Tutumluluğu ile tanınırdı Recep dayım
Onun kardeşi
Hep muhtar hep muhtar Alişen Deveci
Boynundaki iki şişlikle hatırlarım
Oradan geçer
Dükkânını uzun uzun anlattığım
Bakkal Alişen emmiye
Bakarım
Götürürdük buğday çecinden çaldığımız
Bir tas buğdayı Alişen emmiye
Verirdi birkaç kenarı yanık
Kurabiye
Eee...geldik şimdi önemli bir kişiye
Tabi bana göre
Dedem dedem benim dedem
Bazen köyün hepsine küsen dedem
"Ben; vita, sana yağı yemem!" deyip de
Hepsini de yiyen dedem
Dayımın her yeni işine karşı çıkardı
Sonunda kondu mu cüzdanına
Üç beş kuruş para
Kaçak tütünü sarar, keyfine bakardı
Bekir ağa
Dedemi anlatmak sayfalar sürer
Yazımız devam edecek
Şimdilik bu kadar yeter
..........................................(Devam edecek.)
Numan Kurt
30 Temmuz 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder