SONBAHARDA BİR PAZAR GÜNÜ

Severim, arkadaşlara, dostlara şiirler yazmayı

Siyah beyaz fotoğraflarla anıları anlatmayı

***

Dolaşırken dostun bahçesinde

Yaprakları sararmış, dökülmüş ağaçlar gördüm

Yaprakların

Çoğu serilmiş yere

Titreşir dallarda kalanlar

Ha düştü ha düşecek

Ne farkımız var bu ağaçlardan

Sonbaharındayız artık ömrün

Günlerden pazar

Dışarıda ılık bir sonbahar

İçeride yıllardır özlemini duyduğumuz soba

İçinde hamsi tava

Üstünde kestane çıtır çıtır

Isıtır odayı, salonu

Bilir gibi soba sıcağına özlemimizi

Yanar da yanar

Hiç oturmayan ev sahipleri

Atik Bey'in elinde sazı, dilinde memleketimin türküleri

Rasime Hanım'ın iş yapmaktan bir dakika dinlenmeyen elleri

Yalnız biz değiliz ağırlanan

Akşama dek arkası kesilmeyen

Onlara uğramadan geçmeyen

Komşuları, yakınları

“İnsan” tükenir mi

Arkadaşlık, dostluk biter mi

Yeter ki özün doğru, yüreğinde sevgi olsun

Ne kazanır şu dünyada “Hep bana, hep bana!” diyenler

Sevgide, saygıda üstün tutulur

Paylaşmayı, başkaları için de yaşamayı bilenler

Mutlu oldum o gün

Kırk bilmem kaç yıldır görmediğim öğrencim Meryem'i görmekle

“Tanıdın mı beni Meryem?” dedim

Baktı baktı

“Hayır, bilemedim.” dedi

“Kimdi ortaokul son sınıfta Türkçe öğretmenin?” dedim

Adımı söyledi

"İşte o benim." dedim

Öyle şaşırdı ki sevincini, mutluluğunu gizlemedi

O; dalında elma. iğde, ayva

Soba üstünde kestane, tavada hamsi bir yana

Böyle candan dostlar gerekiyor

İnsana

.....................................................................

ÖNER'İ DİNLİYORUM

Ne zaman vurulsa sazın teline

Söylense bir memleket türküsü

Ayrılık vardır, sevda vardır o türkülerde

Sızlatır içimi, dokunur yüreğime

Ne kadar isterdim saz çalıp türkü söylemeyi

Anadolu halkının ağıdını, acısını, neşesini dile getirmeyi

Bende yok çalıp söylemek

Olsun

Çalıp söyleyemesem de

Nasıl severim bir bilseniz

O memleket, o köy türkülerini dinlemeyi

Bedri Rahmi şöyle der bir şiirinde:

“Şairim

Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası

Ayak seslerinden tanırım

Ne zaman bir köy türküsü duysam

Şairliğimden utanırım “

Ben de ne zaman duysam

“Emirdağı”, “Çeşmi Siyahım”, “Ellerini Çekip Benden” türkülerini

Daha daha nicelerini

Şair olmasam da, şiiri ayak sesinden tanımasam da

Hayranlıkla dinler, duygulanırım

Şimdi de Öner’i dinliyorum

Bizim yöreden, Neşet Usta’dan söylüyor

Sevdiğim türküleri de söyledi buluşmalarımızda

“Emirdağı birbirine ulalı” dedi

“İşte gidiyorum çeşmi siyahım” dedi

Sesi saza, sazı sese ekledi

Bugün de Neşet'ten söylemiş

“Yarden ayrı düşeli” demiş

Göçüp giden Kazım Çınar'a, Sedat Gürses'e ithaf etmiş

Dinledim; türküden, fotoğraflardan duygulandım

Ne geliyorsa içimden

Döktüm ak kağıda, bunları azdım..

....................................................................
Numan Kurt

Kasım 2019